Oczywiście chwiejność emocjonalna wieku dojrzewania nie sprzyja zakładaniu małżeństwa, uniemożliwiając względnie spokojne współżycie dwojga młodych ludzi i dostosowanie się. Okres ten odgrywa natomiast doniosłą rolę z punktu widzenia dalszego rozwoju uczuć. W tym czasie nasila się kształtowanie uczuć wyższych: piękna, prawdy, dobra, sprawiedliwości itp., możliwe dzięki uzyskaniu pełnej zdolności myślenia abstrakcyjnego. Dorastający mogą osiągać wyż­sze niż w dzieciństwie stopnie rozwoju uczuć społecznych. Są one następujące: najniższy poziom — to nastawienie na otrzymywanie; nieco wyższy — to zabieganie przymilne lub gniewne; trzeci poziom — to kompromis; nastę­pny — to umiejętność obdarzania innych; naj­wyższy poziom — to twórcza współpraca.