Na sali szpitalnej nie zachowuj się jak „huragan” lub jak płacz­ka. Nie siadaj na łóżku chorego, nie trzęś nim, nie bębnij palcami po krawędzi; wiedz, że każdy wstrząs, twoje ciężkie kroki, a na­wet rozmowa prowadzona nie przyciszonym głosem mogą być bo­leśnie odczuwane przez chorego po operacji czy w ogóle w ciężkim stanie. Zapytaj chorego, w czym mógłbyś mu pomóc, ulżyć; miej cier­pliwość w wysłuchiwaniu opisów cierpienia i wykazuj zaintere­sowanie dla jego słów; nie nalegaj jednak, gdy o swych dolegliwo­ściach nie chce mówić. Uciekaj natychmiast, gdy tylko zauważysz pierwsze oznaki zmęczenia. Pomyśl też o innych chorych przeby­wających na sali. Nieraz się zdarza, że odwiedzający rekonwale­scenta rozmawiają z nim z ożywieniem, nie zwracając uwagi na jego ciężej chorych sąsiadów, których to męczy i denerwuje. Nie pal na sali papierosów, cygar, fajki; nie jedz sam i nie częstuj chorego zakazanymi przysmakami; nie krytykuj rów­nież opiekującego się nim lekarza, nie opowiadaj o jego niepo­wodzeniach.