Postawy rodzicielskie nie są sztywne, ale zmieniają się w miarę jak dziecko wzrasta, jak przechodzi przez różne okresy rozwoju. Praw­dę tę znali już starożytni Hindusi, którzy zale­cali ojcu, aby do siedmiu lat odnosił się do dziecka jak do władcy, do piętnastu lat — jak do podwładnego, później zaś — jak do przyja­ciela. Im mniejsze dziecko, tym bardziej wy­maga okazywania miłości, życzliwości, akcep­tacji jego osoby, każdego nowego osiągnięcia w rozwoju. Akceptacja małego dziecka najczę­ściej ujawnia się w formach pełnych emocjo- nalnej_ekspresji. Im dziecko starsze, tym bar­dziej Oszczędne stają się te formy, jednakże dziecko musi zawsze czuć, że jest akceptowane, mimo że nie każde jego zachowanie zasługuje na akceptację.