Podstawę identyfikacji z przywódcą może stanowić zarówno podziw, sympatia, miłość ku niemu, jak i obawa przed nim. Można więc mówić o identyfikacji pozy­tywnej, opartej na podziwie, jak i negatywnej opartej na lęku. W grupach o kierownictwie autokratycznym główną siłą spajającą jest więź z przywódcą, natomiast w grupach o kierownic­twie demokratycznym większą rolę odgrywała wspólne ideały.Wyrazem ta­kiego ujmowania spójności jest określenie poda­ne przez S. Mikę. „Tym, co stanowi o   spoistości grupy, są siły wiążą­ce jej członków czy przyciąga­jące poszczególnych członków grupy.