W poważniejszych sprawach wypo­wiadał się i karał czy nagradzał ojciec, ale czy był w te sprawy wprowadzany i jak był wpro­wadzany — to zależało od matki, która miała główny głos referujący. Matka, w świetle wy­ników badań m. in. Bronfenbrennera, stała się nie tylko źródłem opiekuńczości, ochrony i ser­decznych uczuć, ale i decyzji oraz kar i na­gród. Tę znaczną jednostronność w wycho­waniu sygnalizowano w różnych krajach za­chodnich. Pojawiły się głosy, że mały kontakt ojca z dzieckiem, z którym widuje się on ewen­tualnie wieczorem i podczas weekendów, pro­wadzi do pewnej fikcyjności autorytetu ojca. W tym upatrywano między innymi źródło kry­zysu młodzieży współczesnej.