Toteż słusznie Hindusi mówiąc o tym okresie porównują wychowawcę do władcy, a więc tego, kto kieruje dzieckiem, do którego decyzji się ono odwołuje, kogo pyta. Jednakże ta rola rodziców nie powinna mieć nic wspólnego z rolą władcy absolutnego.Okres dorastania przynosi nowe problemy.Zaznacza się pogorszenie wzajemnych stosun- kow. Rodzice sygnalizują nieliczenie się z ich opiniami, przeciwstawianie się nie tylko po­leceniom, ale w ogóle kontroli, nieokazywanie szacunku, należnego im ze względu na posia­daną wiedzę i doświadczenie życiowe. Skarżą się, że dorastające dzieci nie zauważają, iż ro­dzice nadal są odpowiedzialni za ich postępowa­nie. Zarzucają młodzieży krnąbrność, lekcewa­żenie, wybuchowość i dążenie do wyzwolenia się spod wpływu rodziców. Równocześnie pod­kreślają niedojrzałość młodzieży i brak do­świadczenia. Sami natomiast prawie nie do­strzegają niewłaściwości we własnym postę­powaniu.