Mówiąc o przystosowaniu osobowości trzeba wyróżnić dwie główne sfery: potrzeby współ­małżonków i główne sposoby ich zaspokajania, czyli gratyfikacji, oraz typowe dla danej osoby mechanizmy obronne. Przy badaniu przysto­sowania w małżeństwie należy brać pod uwagę nie tyle specyficzne cechy danej osoby, co uzu­pełnianie się bądź wykluczanie jej cech z cecha­mi współmałżonka. A więc przystosowanie w za­kresie potrzeb inaczej będzie wyglądało, gdy mężczyzna z silnymi potrzebami afiliacji, zależ­ności połączy się z kobietą o rozwiniętych po­trzebach opiekuńczych, mogącą dać mu oparcie, inaczej zaś, jeśli ożeni się z kobietą potrzebu­jącą oparcia w silnym, dominującym osobniku. W pierwszym przypadku prognoza co do wza­jemnego przystosowania jest raczej pomyślna, w drugim — niepomyślna.