Spóźnianie się na imprezy rozrywkowe jest dużą niegrzecznością. Jeśli było nieuniknione, trzeba poczekać do przerwy. Przeciskanie się między rzędami krzeseł jest nieprzyjemne dla wszystkich, ale konieczne. Przechodzi się przodem do siedzących, a raczej, stojących, bo uprzejmi widzowie powinni wstać. Podczas imprez trzeba zachowywać absolutną ciszę. Sławetne szeleszczenie papierkami jest dozwolone tylko w antraktach. Ludzie kaszlący i zakatarzeni nie powinni w zasadzie wcale przychodzić, jeśli jednak orzyszli, muszą tłumić kaszel i głośne kichańie. Do teatru, kina, na koncert nie przybywa się w celach dysku­syjnych, ale by patrzeć i słuchać. Na wymianę wrażeń będzie czas W przerwie. Nawet gdy sąsiadka nie może dostrzec napisów na ekranie — trudno, musi się ich domyślić z treści filmu. Choćby półgłośne odczytywanie, wynikające z kurtuazji wobec jednej osoby, jest nietaktem wobec całego otoczenia.