Swobodny kontakt z dzieckiem i warunku­jące go zrównoważenie uczuciowe rodziców oraz ich autonomia wewnętrzna stanowią podłoże powstawania prawidłowych postaw wobec dziecka. Do właściwych postaw rodzicielskich należą: Akceptacja dziecka, czyli przyjęcie go takim, jakie jest, z jego cechami wyglądu ze­wnętrznego, usposobienia, umysłowosci, z moż­liwościami i łatwością osiągnięć w jednych dzie­dzinach, a ograniczeniami i trudnościami po­wodzenia w innych. Akceptujący rodzice rze­czywiście lubią swoje dziecko i nie ukrywają przed nim tego uczucia. Kontakt z dzieckiem iest dla nich przyjemny i daje im zadowolenie. Dziecko widzą w zasadzie jako godne pochwały i jawnie je aprobują. Postawę tę można określić iako postawę otwartego serca.