Małżonkowie tolerują swoje sposoby za­chowań i systemy wartości, uznając ich równo- rzędność. Ten typ przystosowania prowadzi do życia obok siebie, a nie razem, i nie sprzyja wytworzeniu silnej więzi. Współmałżonkowie wzajemnie przejmu­ją od siebie pewne nowe sposoby zachowań systemy wartości przy uznawaniu, choć nie- przejmowaniu niektórych innych. Ten rodzaj przystosowania, zawierający elementy szacun­ku dla indywidualnych odchyleń przy wza­jemnym wspólnym uznaniu szeregu wzorów wartości — chyba najbardziej sprzyja wytwo­rzeniu się silnej więzi małżeńskiej.Całkowita rezygnacja przez jednego ze współmałżonków z dotychczasowych wzorów rodzinnych i przyjęcie nowych — drugiego współmałżonka — prowadzi do pełnej asymi­lacji.