Również orzekanie o dysfunkcjonalności w za­kresie funkcji psychohigienicznej wymaga zna­jomości jej modelu w danym społeczeństwie. Jest to jednak dość trudne, bo funkcja ta bywa określana jako ukryta, rzadko jest wymieniania na liście funkcji rodziny i jej zadania w tym zakresie są mało uświadomione. Jeśli jednak rodzina wprowadza w społeczeństwo osobników niedojrzałych emocjonalnie, o niskim progu podatności na frustrację, o zachwianym po­czuciu bezpieczeństwa, osobników wykazują­cych w swym zachowaniu różne odchylenia od normy, choć somatycznie zdrowych i bez uszko­dzeń centralnego układu nerwowego, to nie spełnia swej funkcji w sensie zapewienia wa­runków wzbogacenia osobowości czy optymal­nego rozwoju w przypadku dzieci i młodzieży, a zatem nie spełnia warunków zapewnienia zdrowia psychicznego.