Ponadto wzajemne styczności członków małej grupy są w dużej mierze trwałe i wynikają z potrzeb osobistych, a więc mają charakter w zasadzie stosunków przyjacielskich. Równocześnie występuje świadomość odręb­ności grupy, wyrażająca się często słowem „my”. Istnieje też większa możliwość pełnej identyfikacji, utożsamienia się jednostki z gru­pą małą, np. rodzinną, niż z wielką. Dzięki tym własnościom rodzina jako mała grupa umożli­wia swym członkom zaspokojenie potrzeb emo- cjonalno-społecznych:            doznawania         uczuć     cie­płych, przyjaznych, tkliwych i obdarzania taki­mi uczuciami, zapewnia poczucie przynależności i wzmaga poczucie bezpieczeństwa, spokoju, odprężenia. Pozwala na rozwijanie uczuć opie­kuńczych, pomocy i podtrzymania.